Choroba Simmonda występuje u kobiet w efekcie niedokrwiennej martwicy przysadki mózgowej. Najczęstsze objawy kliniczne to zaburzenia wydzielania hormonów:
– brak TSH – obniżona przemiana materii z cechami niedoczynności tarczycy, wrażliwość na zimno, szorstkość skóry, łysienie
– brak prolaktyny – brak laktacji i później zanik gruczołów sutkowych
– brak ACTH – osłabienie, obniżenie ciśnienia tętniczego, hipoglikemia, może wystąpić śpiączka
– brak gonadotropin – zanik miesiączki, niepłodność, obniżenie libido
Leczenie polega na podawaniu hormonów, postępująca martwica może prowadzić do śmierci. W lżejszych postaciach choroby mogą wystąpić niedobory jednego z hormonów przysadkowych. Jednak w miarę upływu czasu jajniki, tarczyca, nadnercza ulegają atrofii.
W przeszłości główną przyczyną niewydolności nadnerczy był proces gruźliczy organizmu. Obecnie w krajach uprzemysłowionych do uszkodzenia nadnerczy dochodzi często przez reakcje autoimmunologiczne. Objawy choroby są wynikiem obniżonego wydzielania kortyzolu, ale stwierdza się także obniżenie wydzielania innych steroidów. Niedobór kortyzolu w organizmie powoduje zaburzenia metabolizmu białek i węglowodanów oraz ogólne osłabienie.
