Ten rodzaj nowotworu stanowi 10,4 % wszystkich nowotworów złośliwych u kobiet i zajmował drugie miejsce po raku sutka. Średnio wykrywa się w Polsce 4500 nowych przypadków rocznie.
Wśród czynników odgrywających znaczną rolę w powstawaniu raka szyjki macicy najczęściej wymienia się: wczesne rozpoczęte życie płciowe (przed 20 rokiem życia), poziom higieny osobistej kobiety i jej partnerów seksualnych, porody we wczesnej młodości, zakażenie wirusem ludzkiego brodawczaka (HPV). Rak szyjki macicy prawie nie występuje u kobiet żyjących w celibacie, częściej występuje u kobiet zamężnych. Notowana jest też większa częstość raka u prostytutek.
W początkowym okresie rozwoju raka szyjki objawy są niecharakterystyczne – upławy, nie regularne krwawienia, krwawienia po stosunku, niekiedy bóle. Nasilenie i rodzaj objawów zależą od stopnia zaawansowania procesu nowotworowego.
Stosowane są trzy metody leczenia raka szyjki macicy – chirurgiczne, radioterapia (promieniami jonizującymi) oraz leczenie skojarzone – chirurgiczne z radioterapią lub chemioterapią. Rozległość zabiegu chirurgicznego zależy od stopnia zaawansowania, wieku chorej oraz dodatkowych zmian w narządzie rodnym (mięśniaki macicy, guzy jajnika).
Radioterapia może być stosowana bezpośrednio na zmianę chorobową dopochwowo lub domacicznie, albo z odległości. W Polsce najczęściej stosowaną metodą jest kojarzenie operacji z późniejszą radioterapią.
